English
Ο σχεδιασμός και η λειτουργικότητα των δημόσιων χώρων στις πόλεις βρίσκονται πάντα υπό εξέταση. Είτε πρόκειται για την προσβασιμότητα σε δημόσια πάρκα και χώρους πρασίνου, είτε για την απόσταση των ανθρώπων από τα μέσα μαζικής μεταφοράς, είτε για τους τρόπους με τους οποίους μπορούν να σχεδιαστούν οι χώροι ώστε να γίνει η ζωή στην πόλη πιο ασφαλής και δίκαιη. Τώρα όμως αρχίζει να ανακύπτει ένα νέο ζήτημα και μάλιστα σε μικρότερη κλίμακα- πού πήγαν όλα τα δημόσια παγκάκια;
Τα παγκάκια του πάρκου και άλλες μορφές δημόσιων καθισμάτων, για ένα τόσο μικρό στοιχείο της καθημερινής αστικής ζωής μας, παίζουν μεγάλο ρόλο στον τρόπο με τον οποίο αλληλεπιδρούμε με τον υπαίθριο χώρο. Το ίδιο το παγκάκι προσκαλεί την τέχνη της παρατήρησης και της ανάπαυσης. Οι άνθρωποι μπορούν να αφιερώσουν ένα λεπτό για να καθίσουν, να κοιτάξουν γύρω τους, να διαβάσουν μια εφημερίδα, να φάνε ένα σάντουιτς, να μιλήσουν με έναν φίλο και να κάνουν μια σειρά από άλλες δραστηριότητες. Δίνει στους ανθρώπους έναν απλό και σχεδόν αυθόρμητο τρόπο για να επιβραδύνουν σε μια αστική περιοχή με υψηλούς ρυθμούς. Τελευταία, πολλοί άνθρωποι αναρωτιούνται τι απέγιναν τα παγκάκια που κάποτε μας επέτρεπαν να κάνουμε κάτι τέτοιο. Πολλά από τα άνετα καθίσματα έχουν αντικατασταθεί από μεταλλικά παγκάκια που δεν σας προσκαλούν να κάτσετε, αλλά αντίθετα αποτρέπουν ορισμένους τύπους ανθρώπων, συγκεκριμένα τον άστεγο πληθυσμό, προωθώντας ένα στίγμα για όσους επιλέγουν να καθίσουν. Τα δημόσια καθίσματα είναι ένα είδος που πεθαίνει. Αν και όπου υπάρχουν, το μεγαλύτερο μέρος τους δεν είναι πλέον σχεδιασμένο για να ενθαρρύνει την κοινωνική συμπεριφορά.
Το 2014, το πάρκο Yantai στην Κίνα εισήγαγε την ιδέα των παγκακιών “pay per sit”. Χρησιμοποιώντας ένα χρονοδιακόπτη που λειτουργεί με κέρματα, αν παρατείνετε το χρόνο σας, μικρές ακίδες θα αρχίσουν να βγαίνουν από το κάθισμα ως μια όχι και τόσο ευγενική υπενθύμιση ότι ήρθε η ώρα να προχωρήσετε. Άλλες πόλεις είχαν εισαγάγει τις δικές τους εκδοχές, ιδίως εισάγοντας εμπόδια στα καθίσματα τμημάτων, αποτρέποντας τους μεγαλόσωμους από το να κάθονται και τους άστεγους από το να ξαπλώνουν. Άλλα παγκάκια επιλέγουν να γίνουν χωρίς πλάτη, εμποδίζοντας τους ανθρώπους να έχουν στήριξη για να ακουμπήσουν. Στη Νέα Υόρκη, ένα πάρκο στο Lower East Side, το οποίο υπέστη σημαντικές κεφαλαιακές βελτιώσεις, εξακολουθούσε να στερείται ένα σημαντικό πράγμα – παγκάκια. Τα υπάρχοντα είχαν μείνει σπασμένα, με ελλείψεις από τα πηχάκια στα καθίσματα, με αποτέλεσμα οι κάτοικοι της περιοχής να αγοράζουν οι ίδιοι κόντρα πλακέ ως προσωρινή λύση για να επαναφέρουν τα παγκάκια τους.
Το ζήτημα των καθισμάτων έχει επεκταθεί και στη δημιουργία προβλημάτων δημόσιας υγείας. Μόνο στις Ηνωμένες Πολιτείες, εκτιμάται ότι σχεδόν 20 εκατομμύρια ενήλικες δεν μπορούν ή δυσκολεύονται εξαιρετικά να περπατήσουν ένα τέταρτο του μιλίου, σύμφωνα με το Κέντρο Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων (CDC). Ο αριθμός αυτός σχεδόν διπλασιάζεται αν αναλογιστεί κανείς τον αριθμό των Αμερικανών που έχουν περιορισμένες σωματικές ικανότητες, συμπεριλαμβανομένης της δυσκολίας να στέκονται όρθιοι για παρατεταμένες χρονικές περιόδους. Οι περισσότεροι άνθρωποι περιμένουν να υπάρχουν δημόσια καθίσματα στις στάσεις των μέσων μαζικής μεταφοράς, αλλά όταν αυτά καταργούνται, οι άνθρωποι επιλέγουν την οδήγηση, με αποτέλεσμα να κυκλοφορούν σχεδόν 40 εκατομμύρια περισσότερα οχήματα στους δρόμους.
Μια άλλη μελέτη που διεξήχθη από το Πανεπιστήμιο της Γιούτα διαπίστωσε ότι η επιβατική κίνηση αυξήθηκε με εκθετικό ρυθμό όταν οι στάσεις διέλευσης σχεδιάστηκαν με παγκάκια, ιδίως αυτά που καλύπτονται από στέγαστρα και βρίσκονται σε ασφαλέστερα πεζοδρόμια (με περικοπές πεζοδρομίων και κοντά σε διαβάσεις πεζών). Εν μέρει, αυτό βοήθησε στη μείωση του χρόνου αναμονής που οι επιβάτες αντιλαμβάνονται, μαζί με το ότι τους έκανε να αισθάνονται πιο ασφαλείς. Όσον αφορά το κόστος, τα παγκάκια είναι στην πραγματικότητα σχετικά φθηνά για να εγκατασταθούν, με κόστος περίπου 2.000 και 15.000 δολάρια. Ορισμένες πόλεις έχουν επίσης βρει τρόπους να τα εγκαθιστούν δωρεάν και μάλιστα να βγάζουν ένα μικρό κέρδος από αυτά, συνεργαζόμενες με διαφημιστικές εταιρείες που αναρτούν διαφημίσεις σε αυτά ως μέρος της αρχικής αμοιβής.
Οι άνθρωποι θέλουν να καθίσουν. Θέλουν να γνωρίζουν ότι ο προορισμός τους ή ένα σημείο κατά μήκος του προορισμού τους θα τους παρέχει ένα αξιοπρεπές και φιλόξενο μέρος για να χαλαρώσουν, ανεξάρτητα από τη διάρκεια ή την πρόθεσή τους. Την επόμενη φορά που θα κάνετε μια βόλτα στην πόλη σας, κοιτάξτε τα καθίσματα που προσφέρονται. Υπάρχουν πάρα πολλά; Φαίνονται φιλόξενα; Αν τα παγκάκια δεν έχουν σχεδιαστεί για το ευρύτερο κοινό, τότε για ποιον είναι πραγματικά;
Πηγή: ArchDaily
